کاغذ دیواری

می گویند کاغذدیواری را چینی ها اخترع کرده اند. چشم بادامی ها از ۲۰۰ سال پیش از میلاد یاد گرفته بودند که کاغذ برنج را روی دیوارها بچسبانند. بعدها هم یکی از آنها فهمید چطور پارچه ها را مانند کاغذ روی دیوار بچسباند. هنر او به خاورمیانه آمد و خیلی زود راهی کشورهای دیگر شد. بعدها هم که فرانسوی ها زدند به خط تجاری کردن کاغذدیواری ها و کلا دنیای هنر با آمدن این ابزار تازه رنگ آمیزی دیوارها زیرورو شد؛ آن قدر که امروز استفاده از کاغذدیواری و انتخاب مناسب آن برای هر فضای خاصی خودش هنر است هنری که سه گام ابتدایی آن را با هم مرور می کنیم.

کلاسیک
اصلی ترین نوع کاغذدیواری هایی که تا امروز تولید شده اند، کاغذهایی با تصاویری گرفته شده از طبیعت هستند که به صورت خاص با خطوط منحنی کشیده می شوند. کلاسیک ها همیشه محبوب هستند و ربطی به فاز زمان و این حرف ها ندارند. شیک هستند و رسمی بنابراین بیشتر به درد خانه هایی می خورند که دکوراسیون خاص و مجللی دارند. طرفداران این سبک هم معمولا جوان ها نیستند. این سبک را کسانی می پسندند که زیاد اهل تنوع نیستند؛ کسانی که کلا زیاد به تغییر فکر نمی کنند. سالن پذیرایی خانه های بزرگ برای این کارها مناسب است.

مدرن و هندسی
در برابر کاغذ دیواری کلاسیک با خطوط منحنی، کاغذ دیواری های مدرن قرار دارند؛ کاغذدیواری هایی که ترکیبی از خطوط شکسته و منحنی یا حتی طرحی از گل ها در سایزهای غیر متعارف هستند و هیچ قاعده مشخصی در طراحی ندارند. این روزها کاغذدیواری های مدرن طرفداران زیادی به خصوص در میان جوان ها پیدا کرده اند. خوبی این دسته از کاغذدیواری ها این است که هم به درد اتاق خواب ها می خورند و هم سالن های پذیرایی. این وسط فقط پای طرح ها در میان است که چقدر شلوغ یا خلوت باشد و چه حسی را به صاحبخانه منتقل کند.

داماسک
این نوع کاغذدیواری که اصطلاحا به آن «داماس» هم گفته می شود و زیرمجموعه کاغذهای کلاسیک به حساب می آید، به جا مانده از سال ها پیش است. هر کدام از ما با دیدن این نوع کاغذدیواری ها به یاد گذشته های دور می افتیم برای اینکه این طرح کاغذدیواری به دهه ۵۰ یا ۶۰ شمسی تعلق داشت و نمادی از خانه های به روز آن دوران بود؛ طرحی که گل هایی کلاسیک به صورت یک دست در سطح کاغذ تکرار می شوند. اسم این طرح هم از همین تکرار برداشته شده است. داماسک اسم پارچه هایی است که معمولا دارای نقش های متقارن ابریشم پشم هستند. این طرح کاغذدیواری هنوز هم از محبوب ترین هاست و مناسب برای سالن پذیرایی خانه های بزرگ. در خانه های کوچک طرح داماسک به خصوص اگر با تکرار گل های درشت همراه باشد، فضا را کوچک تر از آنچه هست، نشان می دهد.

گلدار
از اسمش هم معلوم است. تکراری از طرح های گل که با توجه به طرح می توانند بسیار بزرگ یا حتی بسیار کوچک باشند. این نوع کاغذدیواری را بیشتر به صورت ترکیبی استفاده می کنند؛ یعنی بیشتر اوقات به پیشنهاد طراح همه دیوارها را کاغذ دیواری گلدار نمی کنند و بعضی ها را با کاغذهای ساده ولی در همان طیف رنگ می پوشانند. طراحان داخلی کاغذدیواری های گلدار را بیشتر روی یک دیوار نصب می کنند چراکه اگر تعداد دیوارها زیاد باشد، فضای خانه شلوغ می شود. در اتاق خواب هم معمولا دیوار روبه روی در را با کاغذدیواری گلدار می پوشانند.

راه راه
به درد خانه هایی می خورند که یا سقف های خیلی بلندی دارند یا خیلی کوتاه. طرح های راه راه این کاغذدیواری ها می تواند به راحتی عیب و ایراد این دسته خانه ها را رفع کند؛ مثلا در خانه هایی که سقف بلندی دارند اگر از کاغذهایی با رنگ تند و خط های افقی استفاده کنند، ارتفاع کوتاه تر به نظر می رسد و در خانه هایی با سقف کوتاه هم برعکس باید سراغ نمونه هایی با راه راه های عمودی ورنگ های روشن بروند. برای راهروها و ورودی های کم عرض خانه هم از این دسته کاغذدیواری ها زیاد استفاده می کنند.

پوستری
این روزها کاغذهایی به بازار آمده اند که کمی با تعریفی که ما از انواع کاغذدیواری های معمولی داریم، فرق دارند. این نوع کاغذدیواری ها درواقع پوسترهای بزرگی هستند که به اندازه دلخواه شما چاپ می شوند و فقط هم روی یک دیوار قرار می گیرند. روی این پوسترهای دیواری یک تصویر بزرگ منتشر می شود فقط باید توجه داشت که مدل کاغذدیواری ها مخصوص خانه های بزرگ است آن قدر که بیشتر روی دیوارهایی با طول چهار متر به بالا نصب می شوند. خوبی این تصاویر این است که به دلخواه خریدار هر طرحی روی آن چاپ می شود ولی نقطه ضعف شان خسته کردن بیننده است. برای همین طراحان دکوراسیون همیشه قبل از خرید این پوسترها پیشنهاد می کنند که آنها را بر دیوارهایی نصب کنید که کمتر در طول روز در مقابل شان رفت و آمد دارید.

اسپرت
نوشته های روزنامه، متن، طرح های سیاه و سفید، پوست حیوانات و حتی طرح لباس و… همه اینها می توانند طرح یک کاغذ دیواری اسپرت باشند. اصلا هر طرحی که شاید برای کاغذدیواری شدن بعید به نظر برسد می تواند در این دسته قرار بگیرد. آنهایی که دل شیر دارند فقط سراغ این نوع کاغذدیواری ها می روند چون هیچ کسی به طور حتم از پایان کار خبر ندارد. این کاغذدیواری ها بیشتر در اتاق خواب و اتاق جوان ترها استفاده می شوند اما بعضا کسانی که اهل تنوع هستند و دوست دارند خانه شان کمی با خانه های معمول فرق داشته باشد، حتما در سالن پذیرایی شان هم از این کاغذها می چسبانند؛ با دقت به این نکته که باید حتما با کاغذهای ساده ترکیب شوند.

ساده
هیچ طرح و نقشی ندارند و فقط دارای بافت و برجستگی هایی هستند که از جلو معلوم می شوند. این کاغذدیواری ها را به ندرت در سرتاسر خانه استفاده می کنند مگر در مواقعی که صاحبخانه از رنگ و نقاشی فراری است و از کاغذدیواری ها هم چندان دل خوشی ندارد. آن وقت است که دست به دامان ساده ترین نوع پوشش دیوار می شود. این دسته کاغذها بیشتر مکمل کاغذدیواری های دیگر هستند؛ یعنی وقتی کاغذدیواری اصلی با هر سبکی انتخاب شد، بعد قسمتی از دیوارها را با رنگی مطابق آن از کاغذهای ساده می پوشانند. بیشتر هم به در و دیوارهایی می خورند که در و پنجره ها در آنها قرار گرفته اند چون کاغذدیواری های طرحدار وقتی به در و پنجره ها می رسند قطع می شوند و نمای خوشایندی ندارند.